MET DE JEEP DOOR HET OERWOUD!

Sorry lieve vriendjes en familie, ik moest kloppen want de bel doet het niet, maar hier is het eerste deel van ons volgend blogverhaal!

Na 15 uur gewerkt te hebben, zijn we van één ding zeker: de baby’s prefereren hier vooral ’s nachts geboren te worden… Het was een drukke nacht met veel om en weer geloop, maar ook veel leuke en gekke momenten (vooral toen Emmy ‘Laat de zon in je hart’ liet klinken door de boxen op het verloskwartier). Compleet uitgeput kropen we in ons bed. Erg lang sliepen we niet, maar we kropen er ’s avonds wel terug vroeg in want de volgende dag stond ons iets zeer spannend te wachten.

Vrijdagochtend om 8 uur vertrokken we met een echte safarijeep richting Akagera National Parc, tijdens de drie uur durende rit kregen we veel informatie van onze gids, Jean-Pierre. Maar zoals het echte Belgen betaamd, maakten we er zelf ook een feestje van. De grootste klassiekers uit onze kindertijd kwamen boven, met als themalied “met de jeep door het oerwoud” van Samson&Gert. Bij aankomst in het park werden we eerst naar onze kamers gebracht waar we de nacht zouden verblijven. Vandaag deden we al een kleine game drive door het park en later op de avond ook nog een sunset boattrip. De pracht van de wilde Afrikaanse natuur liet een grote indruk op ons na. We zagen verschillende soorten antilopen, bavianen, buffels, neushoorn, zebra’s (à volonté), giraffen, olifanten, nijlpaarden, roofvogels etc etc… Toen we de volgende dag wakker werden, merkte ik dat de muggen mijn bloed nog steeds even lekker vinden, ge-wel-dig zo’n stuk of 20 muggenbeten! Vandaag maakten we nog een grote tour, nu door het volledige park. We zagen in totaal 3 van de Big Five (nvdr; de big five zijn de 5 grootste dieren van de Afrikaanse savanne. Met name de leeuw, het luipaard, de neushoorn, de buffel en de olifant). Moe maar voldaan keerden we terug naar Kigali, ook op de terugweg genoten we van de prachtige uitzichten die Rwanda te bieden heeft.

Zondag namen we onze welverdiende rust. We brunchten en genoten van het zonnetje, maaaaaaar Rwanda zou Rwanda niet zijn als er zich op vijf minuten tijd geen extreem warmteonweer kon ontwikkelen. Mama en papa waren dan ook verrast toen ze de zwarte wolken zagen aankomen. Gedaan met de pret en schuilen voor de regen.

Maandag gingen Emmy en ikzelf toch nog een dagje werken. In het ziekenhuis vroegen ze zich al af waar we al die tijd geweest waren 😉. ’s Avonds gingen we onze kleren ophalen in Kimironko, er volgen zeker nog foto’s van deze (kleur)plaatjes!

Woensdag (14 februari) mocht het dan wel Valentijn zijn, maar het was ook de dag waarop mama Carine en papa Geert 32 jaar geleden hun liefde voor het eerst vastlegden. Jammer genoeg was dit ook de dag waarop ze terug moesten naar het koude België. Emmy en ik zwaaiden hen uit en zeiden vol overtuiging “Tot binnen 6 weken!”. Wacht, stop de klok, 6 weken?

Voor diegenen die niet volledig mee zijn, WE ZITTEN AL IN DE HELFT VAN ONS VERBLIJF! Mag het dan nu wat trager aub?

Donderdag hadden we een tussentijds gesprek met onze stagebegeleidster vanuit België, zij wist ons te vertellen dat het daar zeer koud was en dat er heel veel zieken zijn. Wij mogen dus absoluut niet klagen met de 25 tot 30 graden hier en het feit dat we nog steeds kerngezond zijn. Deze avond werkten we weer een ‘night duty’, we keken er enorm naar uit want zoals ik reeds vermeldde: vruchtbaar zijn de nachten hier alleszins!

Dit is einde van deel 1, maar niet getreurd, deel 2 komt er sneller dan je denkt

Rwandese groeten en tot snel!

Mutoto (& Emmanuela)